|
Στο Ρέθυμνο, σε αντίθεση με το Χάνδακα  και τα Χανιά αλλά όπως συμβαίνει και στη Σητεία , φαίνεται καθαρά η αντίθεση μεταξύ αστικών συνοικιών και κάστρου, μεταξύ ντόπιου πληθυσμού και στρατιωτικών. Το Ρέθυμνο περιγράφεται από τον Προνοητή Luca Michiel σαν μια 'άθλια και έρημη' πόλη.
Η οχύρωση είναι πράγματι σε απελπιστική κατάσταση και μπορεί να χρησιμεύσει
μόνο σαν καταφύγιο για τους κατοίκους σε περίπτωση ανάγκης. Γοργή είναι
η δραστηριότητα των Ενετών πρυτάνεων στην προσπάθεια να ανανεώσουν τη φυσιογνωμία της περιοχής που κυβερνούσαν.
To 1578 o Davide Bembo παρακαλεί για την αποστολή ξυλείας και σιδήρου, υλικά
χρήσιμα όχι μόνο για την ενίσχυση των τειχών, αλλά και για να ξεκινήσει η οικοδόμηση του παλατιού των πρυτάνεων και των δημοσίων υπηρεσιών. Σαφής
είναι και η προσπάθεια να 'ενθαρρύνουν' με το παράδειγμά τους τον τοπικό
πληθυσμό και να τον προσελκύσουν 'να κτίσει και να κατοικήσει' στην πόλη (όπως ήθελε
το 1578 ο Paolo Contarini), ενώ οι πολίτες του Ρέθυμνου συνέχιζαν να κτίζουν
χαμηλά σπίτια ακόμα και μετά την κατεδάφιση κτιρίων για να φτιαχτεί η Σπιανάδα . Βαθιά ήταν λοιπόν η διαμάχη μεταξύ του πολιτικού και του στρατιωτικού τομέα, που έθετε σε αβεβαιότητα
ακόμα και τη λειτουργία της πόλης. Ο Natale Dandolo, διοικητής του Χάνδακα,
γράφει το 1580 ότι θα ήταν καλύτερα να καταστραφεί το φρούριο, πιθανός 'καθρέπτης'
για τους εχθρούς, 'δόλωμα' που πρόσφερε όμως ανύπαρκτη άμυνα απέναντι στους Τούρκους. |
5/6 
5/6 