|
Yστερα από μια περίοδο κρίσης μεταξύ του τέλους του 16ου αιώνα και της αρχής
του 17ου, τα χρόνια του πολέμου του Χάνδακα σφραγίζουν αναμφίβολα κάποια
οικονομική και παραγωγική ανάκτηση του Ναυστάθμου  . Νόμοι και κανονισμοί μας μιλούν για μια καινούρια προσοχή των αρχών, μια
προσπάθεια ορθολογισμού και συγκέντρωσης των επεμβάσεων. Το 1641 έγινε,
για παράδειγμα, το σχέδιο να καταχωρηθούν συστηματικά σε μια συλλογή όλοι
οι νόμοι που αφορούσαν στο Ναύσταθμο και οι οποίοι είχαν συσσωρευθεί με
τρόπο συχνά αντιφατικό κατά τη διάρκεια των αιώνων. Υπήρξε, επίσης, η σκέψη
να εκτελεστεί επί τέλους η εμπνευσμένη πρόταση της πολιτικής διαθήκης του
δόγη Nicolo da Ponte, στην οποία προβλεπόταν να γίνει υποχρεωτική η τριμηνιαία
επίσκεψη στα ναυπηγεία από τον Δόγη και το Κολλέγιο . Ένας ζήλος και μια προσοχή που δε φαίνεται όμως να συνοδεύονταν από την
κατάλληλη τεχνική προσαρμογή της Βενετίας στα ευρωπαϊκά επίπεδα. Καμία καινοτομία
δε φαίνεται να υπάρχει μέχρι το 1670. Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς
ότι στα τέλη του 16ου αιώνα υπήρχε ουσιαστική εμμονή στην παράδοση. |
5/5 
5/5 