|
Οταν με τη συνθήκη του Κάρλοβιτζ  (1699) οι σύμμαχοι της Βενετίας έθεσαν τέλος στον πόλεμο του Μοριά, άρχισε για τη Βενετία μια δεκαπενταετία σχετικής ηρεμίας. Στην Ευρώπη μαίνεται
μια σκληρή μάχη για την ισπανική διαδοχή, που βρίσκει την Αυστρία αναμειγμένη σε πρώτο πλάνο. Οι Τούρκοι, που είχαν νικήσει τη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, αντιλαμβάνονται ότι η Αυστρία είναι αδύναμη και εξαντλημένη και, ελπίζοντας να βρουν τη Βενετία χωρίς συμμάχους, το
1714 ξεκινούν μια αποφαστική επίθεση στο Μοριά και τον επανακτούν, βρίσκοντας μια πολύ ασθενή αντίσταση εκ μέρους των αρχηγών των ενετικών οχυρωμάτων. Οι Τούρκοι στράφηκαν
μετά προς την Κέρκυρα και ο χριστιανικός στόλος, και ειδικότερα τα Πορτογαλέζικα και τα παπικά
στρατεύματα, σπεύδουν σε βοήθεια της Βενετίας. Επεμβαίνει και ο αυτοκράτορας της Αυστρίας και χάρη σε μια
νίκη του εναντίον του οθωμανικού στρατού στην Ουγγαρία (1716), η Κέρκυρα
διασώζεται. Οι Ενετοί ξαναρχίζουν τότε τη δράση τους στη θάλασσα, οχυρώνουν την Κέρκυρα
με την αποφασιστική επέμβαση του Γενικού Διοικητή von Schulemburg, αλλά
υποχρεώνονται από την Αυστρία σε μια συνθήκη ειρήνης που θα θεωρήσουν σχεδόν
προσβλητική λαμβανομένων υπόψιν των ανδραγαθιών τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η συνθήκη σφράγισε, πράγματι, την τελική
απώλεια του Μοριά. |
1/1 