|
Η απώλεια της Κύπρου (1573) μετέβαλε το Χάνδακα  στον κυριότερο προμηθευτή αλατιού της Βενετικής επικράτειας. Η κατασκευή
καινούργιων αλυκών , η επισκευή των παλαιότερων και κυρίως η αύξηση της δυνατότητας ανεφοδιασμού ήταν από τις σημαντικότερες
μέριμνες των Ενετών Προνοητών. Αυτό το ενισχύουν συνεχώς οι αποφάσεις της Γερουσίας μέχρι την παραμονή του πολέμου του Χάνδακα. Ο έλεγχος των αλυκών ακολουθούσε δηλαδή μια λογική στρατηγικής, εμπορικής και στρατιωτικής φύσης ταυτόχρονα,
αλλά αποτελούσε και κίνητρο για να εμπλακούν οι υπήκοοι στην ενετική διοίκηση και να δημιουργηθούν
δεσμοί πίστης. Ο Giacomo Foscarini είχε διακριθεί ιδιαίτερα στο να υιοθετεί
τις διαταγές της Βενετίας που είχαν δοθεί με αυτό το σκοπό. Χάρτες και σχέδια
που συνοδεύουν συλλογές με σπάνιες πληροφορίες, ιστοριογραφικά διηγήματα
και επίσημα έγγραφα των Βενετών αντιπροσώπων μας διηγούνται αυτή την πολύπλοκη
ύφανση σχέσεων. Ας πάρουμε για παράδειγμα το σχέδιο που απεικονίζει το μικρό οχυρωμένο φρούριο της Σούδας , που δεσπόζει στον κόλπο των Χανίων και το υπογράφει ο Zuan Mormori, γιος του ιππότη Giacomo, διοικητή της στρατιάς του Χάνδακα. Το σχέδιο ανάγεται στα 1595, ημερομηνία κατά την οποία η Γερουσία παραχώρησε στον Todarin Lombardo και στους γιους του την άδεια να κατασκευάσουν αλυκές, με αντάλλαγμα την αποστολή στην πρωτεύουσα μιας ποσότητας από αυτό το σημαντικό
προϊόν.
Μια λεπτομερής τοπογραφική απεικόνιση του κόλπου της Σούδας, που σχεδιάστηκε
στη δεκαετία του '60 του 17ου αιώνα και περιλάμβανε το περίγραμμα της ακτής,
την πόλη των Χανίων, τις εξωτερικές συνοικίες του S. Spirito, S. Lazzaro,
S. Antonio, μας παρουσιάζει τη διασπορά και την εξάπλωση των αλυκών, που αποτελούν ήδη εδώ και ένα αιώνα την κυρίαρχη παραγωγική δραστηριότητα του νησιού. Μια ανάλογη
κατάσταση μπορεί να συναντήσει κανείς και στο οχυρωμένο νησί της Σπιναλόγκα . |
4/9 
4/9 